O książce: 1989 / Życie i losy jednego z najwybitniejszych dowódców i mężów stanu starożytności stały się wątkiem wielu opowieści. „Aleksandria” istniała na ziemi słowiańskiej – przetłumaczona w XIII wieku. z greckiej powieści o życiu i wyczynach Aleksandra. Zarys biograficzny uzupełniają liczne legendarne i fantastyczne szczegóły, począwszy od samych narodzin Aleksandra. Duże miejsce zajmuje na przykład opis nieznanych krain odkrytych przez Aleksandra i ich fantastycznych mieszkańców. Echa tych legend odnajdujemy w narracji Kuźmina. Jednak jeden z najlepszych znawców twórczości Kuźmina, G. Szmakow, pisze: „Jego «Wyczyny Aleksandra», w które wciągnął się Kafka, nie mają nic wspólnego z Pseudo-Kalistenesem ani z żadną wersją ludowej księgi o Aleksandrze Wielkim. Świetnie, ale nawiązuje do tradycji prozy francuskiej – Flauberta w „Salammbô” i „postsymbolistów”. W tej powieści, podobnie jak w wielu innych dziełach Kuzmina, pojawia się idea siły losu i daremności ziemskich wysiłków. Problem samej stylizacji Kuźmina, podobnie jak problem stylizacji w ogóle, wymaga jeszcze rozwinięcia.